بررسی اجمالی

سندرم پای بی قرار (RLS) وضعیتی است که معمولاً به دلیل احساس ناخوشایند باعث ایجاد تمایل غیرقابل کنترل در حرکت دادن پاها می شود و این اتفاق معمولاً در ساعات شب یا شب هنگام در حالت نشسته یا دراز کشیده اتفاق می افتد که حرکت به طور موقت احساس ناخوشایند را کاهش می دهد.

سندرم پای بی قرار که به آن بیماری ویلیس اکبوم نیز گفته می شود می تواند از هر سنی شروع شود و به طور کلی با افزایش سن بدتر می شود که این می تواند خواب را مختل کند و باعث اختلال در فعالیت های روزمره می شود. مراحل ساده مراقبت از خود و تغییر سبک زندگی ممکن است به تسکین علائم کمک کند و داروها همچنین به بسیاری از افراد مبتلا کمک می کنند.

علائم

علامت اصلی تمایل به حرکت دادن پاها است و ویژگی های مشترک این بیماری شامل:

• احساساتی که پس از استراحت شروع می شوند و این احساس معمولاً پس از دراز کشیدن یا نشستن برای مدت طولانی مانند اتومبیل، هواپیما یا سالن سینما آغاز می شود.
• سندرم پاهای بی قرار با حرکت کاهش می یابد که مانند کشش، تکان دادن پاها، گام زدن یا راه رفتن می باشد.
• علائم به طور عمده در شب بیشتر می‎شود و ممکن است با وضعیت شایع دیگری به نام حرکت دوره ای اندام در خواب همراه باشد که باعث لرزش و پریدن پاهای شما می شود.

مردم به طور معمول علائم RLS را احساس غیرطبیعی و ناخوشایند در پاهای خود توصیف می کنند که معمولاً در دو طرف بدن اتفاق می افتند و کمتر احساسات بر بازوها تأثیر می گذارد.

احساسات که به طور کلی در اندام به جای پوست رخ می دهد به شرح زیر است:

• خزیدن
• کشیدن
• ضربان دار
• درد
• خارش
• برقی

گاهی اوقات توضیح احساسات دشوار است و افراد مبتلا به RLS معمولاً این بیماری را به عنوان گرفتگی عضله یا بی حسی توصیف نمی کنند و با این حال آنها دائماً تمایل به حرکت دادن پاهای خود را توصیف می کنند. نوسان شدت علائم معمول است و بعضی اوقات علائم برای مدتی از بین می روند و دوباره عود می کنند.

 

 

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

برخی از افراد مبتلا به سندرم پای بی قرار هرگز به دنبال مراقبت های پزشکی نیستند زیرا نگران هستند که جدی گرفته نشوند اما وقتی می تواند در خواب شما اختلال ایجاد کند و باعث خواب آلودگی روزانه شود و کیفیت زندگی شما را تحت تأثیر قرار دهد بهتر است با پزشک خود صحبت کنید.

علل

اغلب علت مشخصی برای این بیماری وجود ندار و محققان گمان می کنند که این وضعیت ممکن است ناشی از عدم تعادل شیمیایی دوپامین مغز باشد که پیام هایی را برای کنترل حرکت عضلات ارسال می کند.

وراثت: محققان مکان هایی را در کروموزوم ها شناسایی کرده اند که ژن های RLS در آنها وجود دارد و به خصوص اگر این بیماری از قبل از 40 سالگی شروع شود.
بارداری: بارداری یا تغییرات هورمونی ممکن است به طور موقت علائم و نشانه های RLS را بدتر کند و برخی از زنان برای اولین بار در دوران بارداری به ویژه در سه ماهه آخر بارداری خود به این بیماری مبتلا می شوند. با این حال علائم معمولاً پس از زایمان از بین می روند.

عوامل خطر

RLS می تواند در هر سنی حتی در دوران کودکی ایجاد شود که این اختلال با افزایش سن بیشتر دیده می شود و در زنان بیشتر از مردان است. این بیماری معمولاً مربوط به یک مشکل جدی پزشکی نیست اما با این حال گاهی اوقات با شرایط دیگری همراه است که مانند:

نوروپاتی محیطی: این آسیب به اعصاب دست و پاهای شما گاهی به دلیل بیماری های مزمن مانند دیابت و اعتیاد به الکل است.
کمبود آهن حتی بدون کم خونی: کمبود آهن می تواند باعث یا بدتر شدن RLS شود و اگر سابقه خونریزی از معده یا روده دارید یا دوره های قاعدگی سنگین را تجربه می کنید که ممکن است دچار کمبود آهن باشید.
نارسایی کلیه: اگر نارسایی کلیه داشته باشید ممکن است کمبود آهن داشته باشید (وقتی کلیه ها به درستی کار نکنند، ذخیره آهن در خون شما کاهش می یابد.) این موضوع و سایر تغییرات در شیمی بدن ممکن است باعث یا بدتر شدن RLS شود.
شرایط نخاع: ضایعات نخاع در نتیجه آسیب یا جراحت به RLS مرتبط شده است و انسداد نخاع همچنین خطر ابتلا به RLS را افزایش می دهد.

عوارض

اگرچه سندرم پای بی قرار منجر به سایر موارد جدی نمی شود اما علائم می تواند سخت و آزار دهنده باشد و برای بسیاری از افراد مبتلا به RLS خوابیدن یا خواب ماندن را دشوار می دانند. RLS شدید باعث اختلال در کیفیت زندگی می شود و می تواند منجر به افسردگی شود و بی خوابی ممکن است منجر به خواب آلودگی بیش از حد در روز شود.

 

منبع:www.mayoclinic.org