بررسی اجمالی

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که بر حرکت تأثیر می گذارد که علائم به تدریج شروع می شود و گاهی اوقات فقط با یک لرزش به سختی قابل مشاهده است اما این اختلال معمولاً باعث سفتی یا کند شدن حرکت می شود. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، هنگام راه رفتن ممکن است دستان شما تاب نخورند یا گفتار شما ممکن است شل باشد و علائم بیماری پارکینسون با گذشت زمان بدتر می شود، اگرچه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست اما داروها ممکن است علائم شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشند و گاهی اوقات پزشک شما ممکن است جراحی را برای تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم شما پیشنهاد دهد.

 

 

علائم

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون می تواند برای همه متفاوت باشد با اینکه علائم اولیه ممکن است خفیف بوده و مورد توجه قرار نگیرند اما علائم اغلب از یک طرف بدن شما شروع می شود و معمولاً از طرف دیگر حتی پس از شروع علائم در هر دو طرف نیز بدتر می شود.

علائم و نشانه های پارکینسون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• لرزش: اغلب دست یا انگشتان شما شروع می شود که شما ممکن است انگشت شست و سبابه خود را به عقب و جلو بمالید که به عنوان لرزش قرص شناخته می شود و ممکن است هنگام استراحت دست شما بلرزد.
• حرکت آهسته (برادیکینزی): با گذشت زمان حرکت شما کند می‎شود و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر می‎کند و هنگام راه رفتن ممکن است قدم های شما کوتاه شود و یا پاهایتان را بکشید و یا شاید بیرون آمدن از صندلی برایتان دشوار باشد.
• سفتی عضله: ممکن است در هر قسمت از بدن شما ایجاد شود که عضلات سفت می توانند دردناک باشند و دامنه حرکتی شما را محدود کنند.
• اختلال در وضعیت بدن و تعادل: بدنتان خم شود یا ممکن است در نتیجه بیماری پارکینسون مشکلات تعادل داشته باشید.
• از دست دادن حرکات خودکار: ممکن است توانایی انجام حرکات ناخودآگاه، از جمله چشمک زدن، لبخند زدن یا تاب دادن بازوها هنگام راه رفتن را داشته باشید.
• تغییرگفتار: شما ممکن است قبل از صحبت کردن به آرامی، سریع صحبت کنید، بد دهنی کنید یا درنگ کنید و گفتار شما ممکن است بیشتر یکنواخت باشد تا اینکه عطف های معمول داشته باشد.
• تغییرات نوشتن: نوشتن ممکن است سخت شود.

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت مشاهده علائم مرتبط با بیماری پارکینسون به پزشک مراجعه کنید.

 

 

علل

در این بیماری، سلولهای عصبی خاصی (سلولهای عصبی) در مغز به تدریج تجزیه یا از بین می روند و بسیاری از علائم به دلیل از دست دادن سلول های عصبی است که یک پیام رسان شیمیایی در مغز شما ایجاد می کند به نام دوپامین و وقتی سطح دوپامین کاهش می یابد باعث فعالیت غیرطبیعی مغز می شود و منجر به اختلال در حرکت و سایر علائم بیماری پارکینسون می شود.

علت بیماری پارکینسون ناشناخته است اما به نظر می رسد عوامل مختلفی در این امر نقش دارند، از جمله:

• محققان جهش های ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده اند که می تواند باعث بیماری پارکینسون شود.
• قرار گرفتن در معرض سموم خاص یا عوامل محیطی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد اما خطر نسبتاً ناچیز است.

محققان همچنین متذکر شده اند که بسیاری از تغییرات در مغز افراد مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد هرچند دلیل وقوع این تغییرات مشخص نیست و شامل موارد زیر است:

• حضور اجساد لوئی: توده های پروتئینی درون سلول های مغزی نشانگر بیماری پارکینسون است که به آن اجسام لوئی نامیده می شوند و محققان معتقدند این اجسام لوئی سرنخ مهمی برای علت بیماری پارکینسون دارند. اگرچه مواد بسیاری در اجسام لوئی یافت می شود، دانشمندان معتقدند که یکی از آنها پروتئین طبیعی و گسترده ای که آلفا-سینوکلئین (a-synuclein) نامیده می شود و در اجسام لوئی به صورت توده ای وجود دارد که سبب می‎شود سلول ها تجزیه نشوند.

عوامل خطر

عوامل خطر برای بیماری پارکینسون عبارتند از:

• سن: به طور معمول در اواسط یا اواخر زندگی شروع می شود و خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن افزایش می یابد که معمولاً  افراد در حدود 60 سالگی یا بالاتر به این بیماری مبتلا می شوند.
• وراثت: احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.
• جنسیت: مردان بیش از زنان به پارکینسون مبتلا می شوند.
• قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن مداوم در معرض علف کش ها و آفت کش ها ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کمی افزایش دهد.

عوارض

بیماری پارکینسون اغلب با این مشکلات اضافی همراه است که ممکن است قابل درمان باشد:

• ممکن است مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات فکری را تجربه کنید که این موارد معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون اتفاق می افتد و چنین مشکلات شناختی پاسخ چندانی به داروها نمی دهد.
• گاهی اوقات در مراحل اولیه شما ممکن است افسردگی را تجربه کنید که از چالش های دیگر بیماری پارکینسون برآید.
• همچنین ممکن است تغییرات عاطفی دیگری مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید و پزشکان ممکن است برای درمان این علائم داروهایی به شما بدهند.
• با پیشرفت شرایط ممکن است در بلع دچار مشکل شوید و بزاق ممکن است به دلیل کند شدن بلع در دهان شما جمع شده و منجر به ریختن آب دهان شود.
• بیماری پارکینسون در مراحل آخر بر روی عضلات دهان شما تأثیر می گذارد و جویدن را دشوار می کند و این می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.
• افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب دارای مشکلات خواب از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، بیدار شدن زود هنگام یا خوابیدن در طول روز هستند.
• بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه از جمله عدم توانایی کنترل ادرار شود.
• بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون به یبوست مبتلا می شوند که علت اصلی آن کاهش سرعت دستگاه گوارش است.

همچنین ممکن است تجربه کنید:

• هنگام ایستادن به دلیل افت ناگهانی فشار خون (افت فشار خون ارتواستاتیک) ممکن است احساس سرگیجه یا سبکی سر داشته باشید.
• شما ممکن است در تشخیص بوهای خاص یا تفاوت بین بوها مشکل داشته باشید.
• بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون به خصوص در اواخر روز انرژی خود را از دست می دهند و خستگی را تجربه می کنند.
• برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، درد را در نواحی خاصی از بدن خود و یا در سراسر بدن خود تجربه می کنند.
• برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون متوجه کاهش میل یا عملکرد جنسی می شوند.

جلوگیری

از آنجا که علت پارکینسون ناشناخته است، روشهای اثبات شده برای پیشگیری از این بیماری نیز به عنوان یک معما باقی مانده است. برخی از تحقیقات نشان داده است که ورزش منظم هوازی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهد و برخی تحقیقات دیگر نشان داده است که افرادی که کافئین مصرف می کنند کمتر از کسانی که آن را نمی نوشند به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند. چای سبز همچنین به کاهش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون کمک می‎کند. با این حال هنوز مشخص نیست که آیا کافئین در واقع از ابتلا به پارکینسون محافظت می کند یا از راه دیگری با آن ارتباط دارد و در حال حاضر شواهد کافی برای نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار جهت محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد.

 

منبع : www.mayoclinic.org